De Vereende houdt zich bezig met lastig te verzekeren risico’s. Is een ‘hoverboard-verzekering’ een realistisch plan? Moeten we niet een verzekeringspool voor cyberrisico’s opzetten? Zo lopen er meer interessante casussen bij de Vereende. Ik zal u op deze plek geregeld daarover bijpraten.
.jpg?sfvrsn=a4aa08f2_0)
In de bijna 2 jaar dat ik bij de Vereende werk, heb ik gemerkt dat niet iedereen precies weet wat wij doen en wie we zijn. Logisch: we zijn geen ‘normaal’ verzekeringsbedrijf. Als iemand me er op een feestje naar vraagt, zeg ik altijd dat de Vereende zich bezighoudt met risico’s die onverzekerbaar of heel ingewikkeld lijken en met onverzekerde of bijzondere schades.
Onder onze nieuwe naam, de Vereende, vallen ook merken waarvan u de oude merknaam waarschijnlijk wél kent. Ik gok dat dit bijvoorbeeld geldt voor de BAVAM-polis, de beroepsaansprakelijkheidsverzekering voor financieel adviseurs en makelaars En dat geldt ook voor het Nederlands Bureau Motorrijtuigverzekeraars: een vereniging die zich bezighoudt met internationale aanrijdingen. Omdat het een hele uitzoekklus is, wijzen zij bij een aanrijding met een buitenlands motorrijtuig benadeelden de weg. Of het ongeval nu in Nederland of in het buitenland gebeurde. Ik herinner me nog goed dat ik zelf voor het eerst over dit bijzondere fenomeen hoorde toen ik lang geleden aan het blokken was voor het examen Branche Varia.
Zo borgt de Vereende meer risico’s, waarvan we het met z’n allen maatschappelijk ongewenst vinden dat ze onverzekerd blijven. Bij een aanvraag voor de verzekering van een dergelijk risico werken we niet met een gestandaardiseerd online acceptatiemodel. Daardoor kunnen we soms bijzondere oplossingen aandragen. Vaak is dat een maatwerkpolis van de Vereende, maar bij een ander vraagstuk is een pool of een garantieregeling wellicht een betere oplossing.
Onze zoektocht naar een geschikte dekkingsvorm slaagt niet altijd. Het risico moet wel verantwoord blijven en soms is dat gewoon niet zo. Een paar maanden geleden onderzochten we op verzoek van een assurantieadviseur of een WAM-verzekering mogelijk was voor hoverboards. Ik had aanvankelijk geen idee wat dat was. Het blijkt een soort skateboard met een ingebouwde accu te zijn, waardoor je supersnel vooruitkomt. Wie de film Back to the Future II heeft gezien, krijgt een beetje een idee van hoe dit er ongeveer uit ziet. Heel leuk, deze uit China overgewaaide vervoersvorm. Maar, een snelle check bij de Rijksdienst wegverkeer bevestigde wat we al dachten: dat je met zo’n hoverboard de openbare weg helemaal niet op mag. Je mag hem alleen binnenshuis of op je eigen oprit gebruiken. Dan kan onze conclusie natuurlijk alleen maar zijn dat wij in dit geval geen passende verzekeringsoplossing kunnen bieden. De klant weet wèl waar hij aan toe is: niet de weg op met je hoverboard!
Sinds kort zijn we ook met een ander, uiterst actueel, onderzoek bezig. We bekijken namelijk of het nodig en haalbaar is om een verzekeringspool voor cyberrisico’s op te zetten. Anno 2017 is schade door een cyberaanval voor sommige bedrijven en instanties tenslotte een reëel risico en we kunnen constateren dat de markt nog niet soepel op gang komt. In zo’n geval kan een tijdelijke krachtenbundeling in de vorm van een pool, waaraan verschillende verzekeraars deelnemen, een oplossing zijn.
Zo lopen er meer interessante casussen bij de Vereende en ik ben van plan u op deze plek geregeld daarover bij te praten. Misschien zullen sommigen van u dan denken: ‘Mijn hemel, wat een hoofdpijndossier.’ En inderdaad, we moeten vaak intensief puzzelen voor we een casus kunnen oplossen. In het begin zien de specialisten, intern én extern, die we erbij betrekken, soms meer problemen dan oplossingen. Maar eerlijk gezegd vind ik die Sherlock Holmes-achtige kant van ons werk fantastisch. Een puzzel met meer dan 1.000 stukjes is wat mij betreft ook spannender dan eentje met 100.
Ingrid Visscher (54), directievoorzitter van
de Vereende/schade- en verzekeringswerken
